Ey anlık düşünen, üstün olmak işin sonunu daha iyi görebilmektedir.

" Ey baharların güzelliğine şaşırıp kalan, güzün sarılığına ve soğukluğuna bak.

Gündüz güneşin doğuşunu güzel gördün. Ama bir de gün batımında ölümünü anımsa.

Güzelliğiyle insanların sevgilisi olan bir çocuk, gün gelir bunaklaşıp insanlara rezil olur.

Gümüş bedenler seni avlasa da yaşlandıktan sonra pamuk tarlasına dönmüş vücutlara bak.

Baygın bakan güzel gözler, sonunda fersizleşip sulanmaya başlar.

Aslanlar arasında yürüyen yiğit, sonunda yenik düşer farelere.

Aklı baştan alan dalgalı saçlar, sonunda şapşal eşeğin çirkin kuyruğuna döner.

Onun önce görkemli varoluşuna, sonra da bozulup rezil durumuna gelişine bak.

Öyleyse deme artık, dünya beni hileyle aldattı. Yoksa aklım onun tuzağından kaçardı.

Aynı şekilde alemin her parçasını düşünüp ilk haliyle son halini göz önünde bulundur.

Kim daha çok bakarsa âhire, daha mutludur. Kim daha çok bakarsa ahıra, daha kovulmuştur.

Görüyorsun, her biri ay gibi güzel yüzlü. İlk hali görülünce son hali gör.

Gör de tek gözlü İblis gibi olma. O, soysuz gibi. O yarısını görür, yarısını görmez.

Adem'deki çamuru gördü de dini görmedi. Bu dünyayı gördü de öteki gözünü açıp o dünyayı görmedi.

Ey anlık düşünen, üstün olmak işin sonunu daha iyi görebilmektedir. "

Mevlana